سفر زمینی به ترکیه

سفرما به ترکیه همراه با خانواده و بصورت زمینی و با ماشین خودمون بود بابت همین باید یه سری کارا قبلش میکردیم . اول از همه گواهینامه بین المللی بود که پدرم از قبل بخاطر سفر با موتورش به ارمنستان ، هم گواهینامه موتور هم ماشینش رو بین المللی کرده بود و هنوز اعتبار داشت .

بعدش برگه ی کاپوتاژ بود ، که باید برید گمرک شهرتون که 20 هزار تومن هزینشه (دقت کنید برگه ای که براتون روش کاپوتاژو پرینت میکنه سالم باشه و پشتش برگه باطله نبوده باشه) و تو شهری که ما هستیم ظاهرا تنها جاییه که هم موتور ماشین رو با سیم پلمب میکنن و هم میفرستنت محضر که تعهد بدی ماشینو برمیگردونی . ولی اینجوری که من سرچ کردم تو بقیه شهرا نه موتور پلمب میشه و نه میفرستن محضر . هزینه محضر هم شد 67 هزار تومن . بعدش گرفتن پلاک بود که مثل گواهینامه باید برید یکی از آژانسای مسافری معتبر شهرتون بگیرید. بهتره همه کارا از جمله پرداخت عوارضی و پرداخت بیمه رو هم انجام بدید تو شهر خودتون تا اونجا دیگه تو صفای الکی معطل نشید . و تو فیشا باید به صورت چاپی کد ملیتون ثبت بشه (فقط تو همون عوارضی هم ثبت بشه کافیه) . ولی اشتباه کردم با اینکه خونده بودم بیمه رو پرداخت کنم ولی گذاشتمش برای لب مرز که زیاد تر از شهر خودمون شد هزینش . برای بیمه هم باید برید بیمه آسیا که بستگی به مدل و سال ساخت و مدت زمان بیمه هزینشو براتون حساب میکنه . ما چون شهر اولمون وان بود و آخرای تابستون بود مطمئنن خیلی شلوغ میشد پس جلو جلو باید واسه این شهر هتل رزرو میکردیم که با کلی دردسر تنها جای خالی هتل فوات پیدا شد که اونم شبی 300 تومن . سه شب رزرو کردیم .

دیگه همه چیای قبل سفر آماده بود بریم سراغ سفر که هر روزش رو جدا میذارم براتون .

روز اول مسافرت که 9 صبح از سمت بوشهر به سمت رازی راه افتادیم . جوری تنظیم کردیم که مثلا 7 فردا صبحش برسیم ولی یه جا دیگه هم من و هم پدرم خوابمون گرفت که دیگه 3 ساعتی خوابیدیم و 10 رسیدیم مرز که خیلی شلوغ بود متاسفانه . خرجایی هم که تو راه نیاز شد به غیر از خوراکی ها ، 148 لیتر معادل 148 هزار تومن بنزین زدیم .

روز دوم صبحش رسیدیم شهر قطور و اونجا آخرین پمپ بنزین با قیمت لیتری هزار تومنه که تا اونجا که جا داشت ماشینو پر کردیم شد 12 لیتر و بعدش زدیم سمت مرز رازی که نیم ساعت بعدش رسیدیم .اولش یه پارکینگ خیلی بزرگ میبینید.

به محض رسیدن چنتا بچه دورتونو میگیرن که میگن برگه هاتون بدید بریم براتون کاراتون کنیم برگه بیجک بگیریم و این حرفا . همون اول بگید نمیخوایم مرسی و نذارید دورتون بمونن . ماشین رو میبرید تو صف ماشینا و بقیه مسافرا باید برن تو صف مسافرا به غیر از راننده. یادتون باشه 8 تا بست زیبی با خودتون ببرید و همونجا تو صف پلاک ترانزیتو رو پلاک قبلیتون وصل کنید . مدارکی که باید برای عبور از مرز داشته باشید: گذرنامه، کاپوتاژ، سند بین المللی ماشین، گواهینامه ، پلاک ترانزیت ، فیش بانکی عوارض و شهرداری قطور و بیمه

اگه بیمه و عوارضی داشتید که هیچی ولی اگه نداشتید میرید سمت در اصلی یه جا نوشته عوارضی و یه جا هم نوشته بیمه که پرداختش میکنید .بعدش راننده تو ماشین میشینه تا از در بزرگ رد بشه و بقیه مراحلش به ترتیب به صورت زیر خواهد بود :

1- در اولین مرحله ارزیاب میاد مثلا ماشین رو چک میکنه و پشت برگه کاپوتاژ رو امضا میکنه.

2- بعدش باید برید به اتاقکی که در محوطه هست و برگه و پاسپورت رو بدید تا فرم خروج از گمرک رو صادر کنند (بیجک) و پشت برگه کاپوتاژ رو مهر کنه. یک کپی هم برای گارد گمرک از کاپوتاژ نیاز هست که سعی کنید همراهتان باشد

3- بعد به محوطه بازرسی سمت ایران حرکت میکنید ولی قبل از شروع بازرسی باید برید مهر خروج رو گذرنامه بزنید و از دری که مسافرین خارج میشن هم اجازه میدن که خارج از نوبت مهر روی پاس تون خورده بشه.

4 - بعد از اینکه مهر خروج تو پاس تون خورد نوبت بازرسی ماشین توسط گارد گمرک میرسه که البته قبلش کپی کاپوتاژ رو ازتون میگیرن. متاسفانه تا حدودی باید تمام وسایل رو بیارید پایین تا چک بشه.

5 - بعد از اوکی کردن این مرحله با طی کردن 10 تا 15 متر از یک در فلزی رد میشید و میرسه به مرحله چک کردن پلیس ترک، که چند نفر هستن که صندوق رو چک میکنند و اگه اوکی بود که دستور میدن برید جلوتر بایستید و گرنه اگه مثل ما ساک زیادی داشته باشید میبرن پارکینگ تا آقا سگه بیاد خوب ماشین رو بو بکشه و بررسی کنه، تو این مورد کاملا خونسرد باشید تا کارشون رو انجام بدن تو این فاصله شما میتونید بقیه مراحل رو انجام بدید.

6 - چه ماشین نیاز به بازبینی بیشتر داشته باشه و چه نداشته باشه شما از دری که مسافرین خارج میشن وارد بشید تا مهر ورود به پاس تون بخوره.

7 - بعد از مهر ورود، سند بین المللی، بیمه و پاسپورت رو به اتاقی که درب ورود به ترکیه هست تحویل میدید تا پلاک تون ثبت بشه.

8 - بعد از ثبت اگه تو جست جوی ماشین مشکلی نبوده باشه یک فرم رو آماده میکنند و شما امضا میکنید و میرید تا آخرین مرحله کار که پیدا کردن ارزیاب هست تا کنار مهر خروج تون یک مهر کوچیک بزنه و از اینجا به بعد ماشین آماده خروج هستش و میتونید همراه هاتون هم سوار کنید و بزنید به جاده.

این کارای ماشین بود و مسافرا هم تو صف میرن ، اون صف میره سمت جایی که دو تا افسر ایرانی نشستن و پاستونو مهر میکنن و دو تا برگه پرداختی عوارضی و شهرداریتونو میگیرن. بعدش وارد محوطه باز میشین که بین مرز ایران و ترکیه رو یه دیوار کاذب تشکیل داده

بعدش هم وارد محوطه ترکیه میشید که 3تا صفه فرقی نمیکنه هر کدوم برید مهر میشه پاستون و وارد ترکیه میشید تمام .

طرفای ساعت 2 مراحل خروج تموم شد و به سمت وان حرکت کردیم .

جاده خوی به قطور با جاده صد کیلومتری مرز به وان قابل مقایسه نیست البته اوایل کمی خاکی هست که دارن تعمیر میکنند ولی هرچه به وان نزدیک میشیم کیفیت این اتوبان بالاتر میره.

حداکثر سرعت هم 110 کیلومتر هست ولی چون از دو آبادی سارای و اوزلپ میگذره حداکثر سرعت در بعضی نقاط به 50 کیلومتر میرسه که حتما رعایت بشه تا در موقع خروج از ترکیه با مشکل پرداخت جریمه روبرو نشید.

مستقیم به کمک گوگل مپ عزیز به سمت هتل رفتیم ولی چیزی که اونجا متوجه شدیم و بدلیل پر بودن هتل ها ما دقت به امکانات هتل نکردیم پارکینگ بود . هتل فوات ( گرون ترین و بدترین هتل در سفر ما) پارکینگ نداشت و اول که در خیابان اصلی پارک کردیم تا برم پاسپورتا بدم هتل و کلید اتاقو بگیرم یه خانمی اومد با دستگاه تو دستش شماره ماشینو زد و یه قبض زد به ماشین . برگشتم که جا پارک پیدا کنیم هرچی به خانمه گفتم که اینجا چجوریه جریان پارکش و ساعتی چنده که متوجه نشد فقط یه چهار لیر از دهنش شنیدم که گفتم باشه یه ساعتی میذاریم ماشینو اینجا تا جا بگیریم بعد پارکینگ پیدا کنیم . بهش هم گفتم بعد پرداختش میکنم چون از سفر قبلی فقط 3تا سکه یک لیری باقی مونده بود و لیر نداشتیم حتی برای پارکینگ. وسایلو بردیم هتل بعد رفتم صرافی پیدا کردم 100 دلار چنج کردم 338 لیر بهم داد . چیزی که برام جالب بود تو صرافی فارسی نوشته بود کارت خوان عضو شتاب بانک های ایرانی موجود است

دوتا ساندویچ کباب ترکی هم برگشتنی همون دم هتل خریدم که ته دلمونو بگیره و مقداری آب و خوراکی تا آماده بشیم برای شب . بعدش هم با پدر رفتیم یه جا پارکینگ پیدا کنیم که چنتا محفظه باز پیدا کردیم نوشته بودن پارکینگ ولی سوییچ ماشینو میگرفتن چون ماشینا همه پشت هم پارک میکردن ، انگلیسی هم که کلا متوجه نمیشن فقط از حرفاشون فهمیدم ورودی 5 لیره تا هرچقدر بمونی ، دیگه چون نمیخواستیم کلیدو بدیم تصمیم گرفتیم تو یه کوچه پارک کنیم تا شب خلوت بشه بیایم حداقل آخرین نفره پارکینگ پارک کنیم.

روز سوم ساعت هفت بیدار شدیم رفتیم صبحانه هتل که بد نبود صبحانش

بعدش زدیم بیرون گفتیم یه سمت خیابان جمهوریت رو بگردیم چون هتل ما دقیقا سر تقاطع جمهوریت و کارابکیر بود که میشد وسط جمهوریت . ولی به محضی که اومدیم بیرون یادمون اومد یکشنبست و روز تعطیلیشونه و متاسفانه صرافی که باز نبود تقریبا نصف وقت صبح رو تو ال سی وایکیکی بودیم و دویست دلاری رو همونجا خرید کردیم و چنج کردیم . با ریت 343 لیر . که خوشحال شدم صرافی بسته بود چون بیشتربرامون چنج کرد . کلا همیشه تو رستوران و مغازه ها بیشتر چنج میکنن تا صرافی ها

دیگه تا میدان بشیول (میدان ماهی رفتیم که طرفای ظهر شده بود . یه چیز جالب هم تو میدان بشیول دیدیم که برای بازیافت بطریا جمع میکردن . یه ظرف پایینشه که آب باقی مانده رو برای حیوونا و پرنده ها ریختن و بطری را در این محفظه

برگشتنی هم از سمت مقابل برگشتیم هتل طرفای ساعت 3 و سر راه بورک گوشت گرفتیم که مزش بد نبود

یه استراحت کوتاه کردیم و طرفای 7نیم 8 رفتیم نصفه دیگه خیابان جمهوریت رو بگردیم که بدتر از صبح بود و اکثرا به غیر کوتون و 2 3 تا مغازه دیگه تعطیل بودن بخاطر اینکه یکشنبه بود. دیگه ما هم قدم زدیم تا شب و یکم شکلات و خوراکیاشون خوردیم تا شام برسه . شام هم رفتیم تو یه مغازه از طرز پختنش خوشم اومد گفتم اجازه هست عکس بگیرم از غذا که خودش خوشحال شد ژست گرفت منم دیگه از خودشم گرفتم

روز چهارم هم بیدار شدیم 8 رفتیم برای صبحانه بعدش رفتیم باز سمت خیابان جمهوریت چون دیروزش تعطیل بود و کامل نگشتیمش . چون ممکن بود خریدای ریز کنیم 100 دلار در صرافی با ریت 340 لیر چنج کردیم . (تو مغازه ها و رستوران ها چنج کنید بیشتر لیر حساب میکنن بهتره ولی بعضیاشون میگن باید 100لیر حتما خرید کنید تا چنج کنیم) برای همین ما چنج کردیم که لیر داشته باشیم .

تو همه ی مغازه های بزرگ رو جنس ها دو تا قیمت میبینید ، که از یکیشون پرسیدم فهمیدم اگر نقدی پرداخت کنید قیمت کمتره است و مالیات بخاطر کارت کم نمیشه ولی اگه با کارت خرید کنیم مالیات هم باید بدید و قیمت بیشتره میشه

هر فروشگاهی هم یه دستگاه رمز زن دارن که سمت مشتری اومده و هرکس باید خودش رمزشو بزنه (اگر با کارت خرید کنید) و مثل ایران نیس که بپرسن رمز کارتتون چیه تا خودشون بزنن

مغازه ها هم جنساشونو گذاشتن و میرید جنستونو بر میدارید میرید پرو میکنید و خوشتون نمیومد تو همون پرو ولش میکنید میاید بیرون و نیازی نیست اصلا صحبتی هم بکنید .

توی دو تا کشور ترکیه گرجستان نیاز نیست نگران شارژ گوشیتون باشید چون دستگاه هایی ساختن که با انداختن سکه میتونید دکمه مدل گوشیتونو بزنید و شارژش کنید.

دیگه روز آخر موندنمون تو شهر وان بود باید اتاقو تحویل میدادیم و میزدیم سمت ترابزون ، ولی چون ترابزون دور بود یکم و فقط گواهینامه پدر رو بین المللی کرده بودیم گفتیم اگه خسته بودیم شب ارزروم بمونیم که همینطور هم شد اسکله وان هم قشنگ بود ولی اگه بتونید طرفای غروب برید مطمئنم قشنگ تر هست .

ساعت 10 رسیدیم ترابزون . چنتا جایی که تو بوکینگ سرچ کرده بودم برای هتل و هاستل رو رفتیم که متاسفانه پر بودن ، کنار مرکز شهرش دیگه هتل زیاد بود توشون گشتیم و یکیش که خوب بود رو برای دو شب رزرو کردیم .

(هتل خوبی بود در حد 3ستاره بودنش، آب گرم، وان حمام، کولر، پارکینگ یخچال، تلویزیون، صبحانه ی خوب،اینترنت). طرفای ساعت 5 رفتیم سمت مرکز شهر چیزی که تو ترابزون جالب بود سربالایی و سرپایینی زیاد کوچه هاش بود ، بعضیاش خیلی شیب دار بود واقعا، وقتی رسیدیم تازه فهمیدم چرا به ترابزون میگن استانبول دوم

میدان آتاتورک خیلی شبیه میدان تکسیم استانبول بود و یک خیابان شلوغ هم در امتدادش بود که شبیه خیابان استقلال بود (البته در وسعت کوچکتر) یکم قدم زدیم توش و از شعبه مک دونالد اونجا بستنی گرفتیم که واقعا لذیذ بود

بعد تو نقشه دیدم یه خیابون رو تا آخر بریم اسکله هست که رفتیم دیدیم عجب جاییه و چه آرامشی داره دو ساعتی اونجا نشستیم. یه کشتی تفریحی تو آب بود که آهنگ گذاشته بود ، از صدا و چیزای کمی که پیدا بود احتمال میدادیم جشنی چیزی گرفته باشن ، رستوران اونجا هم آهنگ گذاشته بود و داشتن ترکی میرقصیدن ، کنارمون هم چنتا سگ داشتن بازی میکردن و چیزی که عجیب بود تو گوش همشون یه پلاک به عنوان شناسه داشتن و مشخص بود سگای ولگردشون هم رو حساب کتابه . بعد دیگه طرفای 10 برگشتیم سمت میدان آتاتورک و شام هم شاورما خوردیم بعد تا طرفای 2 تو همون میدونه بودیم که هنوز هم شلوغ بود و اون وسط با چند نفر توپ بازی و یه سگی بود که توپو ازمون میگرفت کلی بازی کردیم . آدم اونجاها معنی آزادی رو میفهمه ، هرکی از یه جایی بود ولی داشتیم بازی میکردیم و مشکلی هم پیش نیومد

ساعت 8 بیدار شدیم رفتیم برای صبحانه که واقعا صبحانه کاملی داشت و منم که در مقابل سیب زمینی سرخ کرده مقاومتی ندارم یه سری خود کشی کردم اونجا و رستوران هتل هم بالاترین طبقه بود که کامل دریای سیاه پیدا بود .

تا آماده شدیم شد طرفای ساعت 10 ، اول رفتیم سمت مرکز خرید فوروم که تو لیست دیدنی های ترابزون حساب میشه و دیدنی بود در نوع خودش

طرفای 5 عصر شده بود که مستقیم رفتیم سمت مسجد ایاصوفیه و مسجد گلبهار خاتون، که دیدیم یه عروس دوماد هم اومدن با ساقدوشاشون و از سادگیشون تعجب کردیم ، در حدی که با گوشی داشتن عکس میگرفتن

طرفای 7 رفتیم سمت هتل یه استراحت کوتاه کردیم باز رفتیم میدان آتاتورک یکم قدم زدیم و شام خوردیم که پول هم چنج کردیم فردا تو راه داشته باشیم

ساعت 7 بیدار شدیم و آماده شدیم تا 8 بریم برای صبحانه (تایم صبحانه بین 8 الی 10 بود) باز من یه سری با سیب زمینی خودکشی کردم.